Floris ende Blancefloer
Floris ende Blancefloer is e romang van round 1260 en 't is en avontuur van minnen (en oofse romang). 't Veroal bestoat uut 3973 verzn en 't goat over oe da makoar echt geirn zien olles overwint, los van wuk en ofkomste, geloof of gelyk wuk.
Schryver[bewerkn | brontekst bewerken]
't Is eschreevn deur Diederik van Assenede round 1260 en 't is e vertoalienge uut 't Frans van Floire et Blancheflor uut de twoofstn êeuwe. Ze bedoelienge wos voen 't veroal voen iederêen verstoanboar te moakn (dat 'n uutlegt in de verzn 20 toet 27).
- Die tale, sal mense te rime bringhen,
- Ende te redenen die aventure.
- Hets worden herde te sure
- Van Assenede Diederike.
- Dien seldijs danken ghemeenlike,
- Dat hijt uten Walsche heeft ghedicht
- Ende verstandelike in Dietsche bericht
- Den ghenen, diet Walsche niet en connen.
Belangrykste personoages[bewerkn | brontekst bewerken]
- Floris: e joungn keirel die der stief goed uutziet en ezo indruk makt. 't Is e deurzetter en e slimn. En is oek oofs (dus me vele respect voen de vromenschn). Nem is dus gin christen.
- Blancefloer: (me lange O, gin OE) oofs en slim (die hovessche entie wise) en christelyk.
't Veroal[bewerkn | brontekst bewerken]
Verze 1-1576[bewerkn | brontekst bewerken]
E Saraceenschn keunienk gift e christelyie groavinne an ze wuuf en zie meugt neur en lyk slavinne. Ze komn goed overêen en ze krygn olletwêe e kind (de Sareceensche e zeune (Floris) en de groavinne en dochter (Blancefloer). Die kienders groein tope up en komn achter en ende verliefd up makoar. 'n Keunienk en wult dadde nie en ne zendt Floris nor e verre schole en Blancefloer verkopt 'n an commerçantn uut Babylonië. A Floris werekêert, zeggn ze derteegn da Blancefloer dôod is. At 'n ze zevn tekort wult doen, vertelt ze moeder wuk dat er echt gebeurd is en ne zweirt dat 'n nie go rustn vôorn dat 'n Blancefloer were evoen et. E krygt van ze moeder nog e toverrienk mei die nem uut olle rieschelike situoasches ku reddn.
Verze 1577-3973[bewerkn | brontekst bewerken]
E viendt neur were in Babylon, woa da ze upeslootn zit in e torre die van en emir van doa te plekke is. Floris komt moat met 'n bewoaker (die portwerder) en 'n dien krygt nem binn in e grôte mande bloemn. 't Lukt, mo 'n emir viendt ze ogliek en e rechtbank (vierschaar) verôordêelt nunder toet verbrandienge. Floris wult ze rienk geevn an Blancefloer, mo zie wult nie vors zounder nem en wult dien rienk nie gebruukn voen weg te groakn. De rechters vien dadde zo oofs, danze nunder vrie loatn. Oendertusschn zyn d'ouders van Floris dôod en ze komn keunienk en keunienginne. Ze krygn e dochter die Baerte metten breden voeten noemt en de moeder van Karel de Grote is.
E stiksche (verze 2374-2389)[bewerkn | brontekst bewerken]
- Die portwerder, als hi hadde gheacht,
- Enen corf, die scone was ende best gewracht,
- Dede hi draghen in sine camere binnen
- Ende seide Florise, soudi ghewinnen
- Die joncfrouwe ende bi liste bejaghen
- Men souden metten corve op draghen.
- Doe gincker Floris ligghen inne.
- Dier es vele, die ic kinne,
- Die nie so starker minnen plaghen,
- Dat si hem hadden laten draghen.
- Die portwerder sette hem enen hoet
- Opt hooft van rosen, die hem wel stoet,
- Ende decten met rosen, daer hi lach
- In den corf, datten niemant en sach.
- Twee cnapen riep hi te hem doe,
- Die duchtich waren ende goet daer toe.