Venetioansche Schole (schilderkunst): verschil tussen versies

Van Wikipedia
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k r2.7.1) (Robot Derby: zh:威尼斯画派
RedBot (discuusjeblad | bydroagn)
k r2.7.2) (Robot Anders: fr:École vénitienne (peinture)
Regel 31: Regel 31:
[[en:Venetian school (art)]]
[[en:Venetian school (art)]]
[[es:Escuela veneciana]]
[[es:Escuela veneciana]]
[[fr:École vénitienne]]
[[fr:École vénitienne (peinture)]]
[[it:Pittura veneta]]
[[it:Pittura veneta]]
[[ja:ヴェネツィア派]]
[[ja:ヴェネツィア派]]

Versie van 27 mrt 2012 08:24

’t Ounweer (ca. 1508) deur Giorgione, Galleria dell'Accademia, Venetië

De Venetioansche Schole is e verzoamelnoame vo de schilderkunst in Venetië van ’t ende van de 15ste êeuwe tout in de 18ste êeuwe. De schole kendeg’ eur goudn tydperk in de 16ste êeuwe me Giorgione, Titiaan, Tintoretto en Veronese, en is e voorloper gewist van d’Ollandsche Schole in de 17ste êeuwe, w.o. Rembrandt, en de schilderkunst van d’impressionistn uut de twiddn elft van de 19ste êeuwe.

In feite stopte de bloei van de schole met den dôod van Tintoretto in 1594, mor in de 18ste êeuwe kwamt er e nieuw oogtepunt met de mêer decoratieve kunst van Giovanni Battista Tiepolo, Canaletto, Pietro Longhi en Francesco Guardi.

Ountstoan

Tout diepe in de 15ste êeuwe zoatn de Venetioansche schilders nog vaste in de Byzantynsche traditie. Deur dien invloed van de mozaïekn zyn ze lange ip e platte maniere met e verguldn achterground bluuvn schildern.

Dominico Veneziano (1406-1461), e Venetioan die in Firenze werkte, was ‘n uutzounderienge in zyn tyd en ol e voorloper van de Venetioansche Schole.

Van grôot belang was Antonello da Messina (1430-1479). J’aad in z’n lêertyd in Napels Vlamsche kunstenoars lêern kenn, die em d’olieverftechniek lêerdegn. Den êestn die dien techniek gebruukt aad was Jan van Eyck, in ’t begun van de 15ste êeuwe. Van 1475 tout 1476 weunde Antonello da Messina in Venetië en j'introduceerde doa de nieuwn techniek, wa da vor e nieuw tydperk in de Venetioansche schilderkunst zorgde.

De Venetioann, die van nateure uut begoafd zyn met e zuver kleurgevoel, woarn styf enthousiast over d’olieverftechniek, die veel nieuwe meugelikeedn gaf vo kleur- en lichteffectn were te geevn. Vodien wierd er in Itoalië ollêne mo me tempera, ip boasis van eiwit, of lymverve geschilderd.

Giovanni Bellini was de stichter van de Venetioansche Schole, woavan dat ’t belangrykste stylkenmerk de kleur was. Je was de joungste zeune in de schildersfamilie Bellini, die bestound uut: voader Jacopo Bellini (1400-1470), zyn zeuns Gentile Bellini (1429-1507) en Giovanni Bellini (1430-1516) en z’n schôonzeune Mategna (1431-1506). Deurda Giovanni lange in ’t atelier van z’n voader blêef werkn ist ’n mo loate begost met d’ountwikkelienge van z’n eign styl. ’t Bezoek van Antonello da Messina an Venetië makte z’n talentn los. Bellini ‘s invloed was enorm en uut z’n Schole kwoamn Giorgione en Titiaan vôort.

Kenmerkn

De Venetioann voundn kleur belangryker of de têkenienge. In de schilderkunst van de Renaissance wierd er in kleurvlakkn geschilderd, die deur dudelikke lynn bepoald wierdn. De schilderkunst was dus têkenkunst me kleuripvullienge. Mo de Venetioann brochtn doa vernieuwienge in. Z’ountdektn dat ’t leevn en de bewegienge nie in de lyne mor in de kleur zelve lag. Ze lietn de kleurn in makoar overgoan en vermingdn ze. De lynn wierdn vervangn deur schoaduwn en de bewegiengn verlevendigdn deur de contrastn van kloar en dounker. Die clair-obscur, woaby dat er me licht en schoaduweffectn gewerkt wordt en woaby dan d’r specioale objectn belicht wordn, begost vele gebruukt te wordn deur de maniëristn.

Nog e vernieuwienge in de Venetioansche schilderkunst was ’t landschap. Vó die periode was d'r nog gin sproake van ’n echt levend landschap. D’r wierdn wel landschapselementn gebruukt mor e levend landschap me sfeer was e nieuw element. ’t Was ‘t begun van de lyne die in d’Ollandsche Schole in de 17ste êeuwe tout ’n oogtepunt kwam.

D’emelse en eirdse liefde (1515) deur Titiaan, Galleria Borghese, Rome