Môordn van Beirnem

In Beirnem, nie verre van Brugge, zyn der vroeger vrêe dingn gebeurd, in de volksmound de môordn van Beirnem genoemd.

't Is allemoale begonn in den Êeste Weireldoorloge, binst dat de Duutsers in onze contrein zaten. Ge moe weetn dat de burgemêester tanne nie zo geirn gezien was. Je noemde Etienne de Vrière, ne ridder die peisde da tie alles koste doen en alles koste krygen da tie wilde. De mensn in 't dorp zeien dat ie ne bastoardzeune was van de keunienk, Leopold II. Of dat ta echt azo was, da weet er gêenêen.

Om em t'elpen in z'n dageliks bestuur, a tie veel mensn van dezelste familie rond em, 't is te zeggn, de familie Hoste. Voader Hoste was toezichter van 't domien van de burgemêester; ze zeune, Hector, was veldwachter; z'n andere zeune, Theophile, was privé-secretoaris; z'n dochter, Alice, was onderwiezeresse in 't dorp en getrouwd met de secretoaris van 't dorp, Omer Vanhaecke. De mensn vonn da rare dat iederêen van die familie vo de burgemêester werktige, en ze vermoenn da ta was omda Hector een bastoardzeune was van de Vrière. We kunn da opnieuw nie bevestigen, mo 't zorgde alleszinsen vo spanninge tussen de familie Hoste en de reste van 't dorp. Volgens de Hostes woarn de mensn geweun jaloers op under goeie betrekkinge bie de burgemêester.

Mo goed. In den Êeste Weireldoorloge zaten der overal Duutse officiern in de kasteeln van Beirnem. Ook in 't kasteel van barong Henri d'Udekem d'Acoz zaten der twêje. De vrouwe van de barong at de reputatie van geirn venten te zien, waaronder êen van de Duutsers en ook de burgemêester zelve. De barong kost da nie mee lachn, en da zorgde vele vo ruzies tussen die twêeje. Op nen dag, de 25e meie in 1915, wordt de barong door ne rooien otto upgehoald, zogezeid om na de Duutsers in Tielt te goan. J' is doar echter nooit gezien gewist, en je wordt vermist. Ge moe weetn dan die Duutsers ondertusn weg woarn van 't kasteel van de barong, en de mensn peinsden dat de burgemêester der etwa mee te moaken at omda tie verliefd was up de baronesse.

In augustus van dazelfde joar verdween ook de boswachter van Bulskampveld in Beirnem, Camiel Dierickx. Da was ne vree broave mens die geirn ze vrouwe zag, dus de mensn verstonn nie woarom da tie zo wegloopn of woarom dat er iemand em etwa zoud aandoen.

Een bitje loater, nog oalsan in augustus, zien der twêe bôomkappers in Bulskampveld nen hand uut de grond steekn. 't Was 't liek van de barong. Blikboar was tie geschoten met êen kogel en tanne levend begroavn, wan je wilde nog uut ze graf krupn. 't Was voor iederêen dudelik da ta de barong was, mo toch zei den burgemêester êerst da 't den boswachter was en tan zei tie da 't nen onbekenn was. De mensn vonn da vree roare, en peinsden doardeur nog mêer da den burgemêester en de familie Hoste der etwa mee te moakn at.

Den boswachter ê ze allezinsen noois mê gevonn, tot op den dag va vandoage. De mensn peinsdigen da tie misschiens wel tevele wist van de môord op de barong, en da tie doardeure op zin beurt vermôord gewist is. Mo goed, 't zin allemoale spêculasies, wan 't is noois deftig onderzocht gewist.

Achter den oorlog, in 1920, wordt René De Baene dôod gevonn aan café 'De Beer'. 't Wordt al rap afgedoan als een ongeluk toen da tie zat was, dôodgestuukt, mo de mensn dachten da tie wel e ki vermôord kost gewist zyn omda tie vele vertelde over de barong en de boswachter wannêer da tie zat was. Toen da ze joarn loater ze liek wildn onderzoekn, vonn ze 't nie mêr op 't kerkhof. Ze weetn dus nog oalsan nie wa dat er echt gebeurd is.