Guldnspoornslag
Kort achter de Brugse Mettn wos 't er up 11 juli 1302 de Guldnspoornslag. Doa versloegn de Vloamingn, in under stryd vôor ounafanklikeid van Vrankryk, ’t Frans ridderleger ip de Groeniengekouter by Kortryk.
De Guldnspoornslag: 11 juli 1302
[bewerkn | brontekst bewerken]’t Vlams leger aad tussen de 8500 en de 11000 man, woarounder mo 350 te peirde. Doavan moen der tussen de 2600 en 3700 van Brugge zelve gewist zyn, woarounder 350 kruusboogschutters. Dedeze wierdn angevoerd deur Willem van Gullik. De Bruggeliengen pakten de rechterkant voar under rekenienge. Up de lienkerkant stound er een even grôte groep van soldoatn uut Oudenoarde, Olst en Kortryk, me nog e kêe 700 Gentenoars angevoerd deur Jan Borluut. In ’t midden de mannen van ’t Brugsche Vrye en der was ton ôok nog een groep van 500 stryders uut Ieper die der vôren moest zorgen dat er niemand koste uutbreken uut 't kastêel by Kortryk. Jan van Renesse, die den algemênen anvoerder was, oad oak nog e kêe 500 man in reserve in de twêede linie.
De Franse woaren met oungeveer 2700 ridders te peirde en 4000 man te voete, woarounder 1000 kruusboogschutters. In dien tyd rekenden ze dat êne man te peirde oungeveer even sterk was of tiene te voete, woadeure da ’t Frans leger eigenlik vele sterker was. En da makte den anvoerder van de Franse, Robert II van Artois, veel t' overmoedig. Ie peisde dat ie de Vloamingen me ze ridders geweune ounder de voet kost lôpen.
Volgens de Belgische geschiedenisboekstjes en de Vlamingen gewonnen deurdan de Franse da nie gezien an dat er doar 'n beke was woadan ze nie over kosten springen met under peirden. De Belgische geschiedenisboekstjes en 't eigenlik oltyd nogoal moeilik g'ed met ’t feit dan die zogezeide Vlamsche boertjes doar in 1302 de fine fleur van Vrankryk kunnen versloan ein.
In ’t echt woaren der buten de gesteldheid van ’t pling nog een poar factoren die voa d’overwinnienge gezorgd en:
Ten êeste woaren de Vlamingen t'endn: ze woaren ’t strountebeu en moegetergd tout en met, woadeure dan ze styf fanatiek woaren.
Ten twêede aan ze 'n woapen, den fameuzen goeiendag (kykt rechts), 'n sôorte knots van ne meter 'n olf lang met 'n yzeren punt olboven, woamee dan ze deur de bepantseringe van de Franse kosten steekn. (Dus nie 'n stok met nen yzeren keten en nen bol mè pinnen ip lik da je soms in de boekstjes ziet (kykt lienks)).
En ten derde voagden z’under voeten an de regels die der normoal in zô'n veldslagen woaren: normaal was 't de bedoelienge da je probeerde ridders gevangen te pakken en da je der ton 'n losgeld vô kost vragen. De Vlamingen woaren ’t zo beu dan ze de Franse ter platse dôodsloegen (lik dan de Franse ôok met de deze die gin ridder woaren zoun gedoan en).
In dien tyde mocht mo juste den oogsten adel goudene spôren dragen. Achter de slag ein ze 800 spôren ipgerapt, wa da toch wel bewees wa fer slachtienge dan de Vlamingen doar aangericht en.
En da 't gêen klêen veldslachstje wos, bewyst ôok dan ze drekt ulder bode noa de paus in Rome steurden die em uut zyn bedde oalde vô te vertellen dan de Vlamingen de Franse verslegen aan.
|
Ofbeeldiengn die ier by passn ku je vien in de categorie Battle of the Golden Spurs van Wikimedia Commons. |