François Villon
François de Montcorbier genaamd Villon, geboorn in 1431 in Parys, verdwêen in 1463, is de mêest bekende Fransche dichtre van 't ende van de Middelêeuwn.
Student ip d' Universiteit, mêestre van de Fakulteit van de Vrye Kunstn ip 21 joar, êtn êest e losbollig leevntje geleid van scholiere zoendre tucht in de Latynsche Wyk. Ip 24 joar, istn d' ôorzaake van de dôod van e priestre en vluchtn weg uut Parys. Y krêeg kwytscheldienge, mor e joar loatre mostn weere ze puuste scheurn achtre 'n inbroake in 't College van Navarra. Y wierd oentvangn ip 't Hof van Charles d' Orléans, de prins-dichtre, in Blois, mor y koste doa nie bluuvn. Y begost tonne e zwervnd en ormzaalig leevn lanst de weegn. Y wierd ipgeslootn in Meung-sur-Loire, moa vrygeloatn by de trôonsbestygienge van keunienk Lodewyk XI. Y kwam weere in Parys achtre zes joar ofwezigheid. Nog mor e kêe in de bak, achter e klopparty, wierdn verôordeeld toe de galge. Achtre datn beroep at ingediend by 't Parlement van Parys wierd 't vonnis veranderd in e verbannienge vo tien joar. Y was tonne 31 joar. Vanof da moment istr niets mêe hôord van Villon.
't Dichtwerk van Villon wierd rap befoamd. De "Lais", e lang studentegedicht, en 't "Testament", zyn mêestrewerk, zyn uutgegeevn vonof 1489 – y zoe ton 59 joar gewist zyn. Vierendertig uutgaavn volgn toe in 't middn van de 16-e êewe[1]. Rap wierdr e «legende Villon» gevormd noagelank 't tydperk goande van e sôorte Uulespeegle toe e vervloekte dichtre.
Zyn werk is nie gemakklik toeganklik zoendre antêekniengn of uutleg. Zyn toale is vor uus nie altyd te verstoane. De toespeeliengn ip 't Parys van zyn tyd, zyn kunste van e bitje dubblezinnig en kontroarje te zyn maakn zyn tekstn moeilik, zeifs ot de teegnwôordige gelêerdeid veele ku verkloarn.
Verwyziengn
[bewerkn | brontekst bewerken]Ofbeeldiengn die ier by passn ku je vien in de categorie François Villon van Wikimedia Commons. |
<references>
- ↑ (fr) Madeleine Lazard, Clément Marot éditeur et lecteur de Villon, Cahiers de l'Association internationale des études françaises, 1980, 32, 7-20.