Dieric Bouts

Het laatste avondmaal. Middnpanêel van ’t altoarstik. (Sinte-Pieterskerke, Leuven)

Martelienge van den Hillign Hippolytus. (Sint–Salvaterskathedroale, Brugge)

Dieric Bouts (of Dirk Bouts, ca. 1410 - 6 meie 1475) was e kunstschilder van de twiddn elt van de 15e êeuwe uut de schole van de Vlamsche Primitievn.

Zyn leevn

Van ’t êeste dêel van zyn leevn ist er nie vele geweetn. J’is verzekers in Haarlem geboorn, in dien tyd ook ounder Filips de Goein, hertog van Bourgondië.

Je was à-peu-près dertig joar oud ot ’n in Leuven belandde. Leuven was ton deur zyn universiteit ’t intellectueel center van de Nederlandn en da trok hem an. J’haad ol ’n ende contact mè Rogier van der Weyden en zyn vroeg werk is enorm deur hem beïnvloed.

In 1448 trouwdegt ie mè Catharina van der Brugghen en z’haan twi zeuns en twi dochters. De zeuns woarn ook kunstschilders en de dochters giengn in ’t klooster. Je weundeg in e grôot huus van stêen in de minderbroedersstroate.

In 1473 stierf zyn vrouwe. ’t Joar der achter ist ’n hertrouwd met Elisabeth van Voshem. Deur twi kis te trouwn met e ryke, wast 'n styf welgesteld. Doadeure most 'n nie ollêne schildern uut nôodzoak en kost 'n hem vele bezig houdn mè de techniekn en d’inhoudelikke ofwerkienge van zyn schilderyen.

Deurdat 'n goed ingeburgerd gerakte in de Leuvense intellectuele weireld kost 'n veel hulpe en advies krygn. By ’t schildern van de Gerechtigheid van keizer Otto gaf den augustyner theoloog Jan van Haeght hem zyn advies. En vo d’uutwerkienge van ‘t Laatste avondmaal kreegt ’n hulpe van twi theoloogn van den universiteit. J’haad ook contactn mè ridders en mè den professor en pleboan van Sinte-Pieters, die belangstellinge haad vo theologie, medicynn, astronomie en mathematica. Je bezat ook ’n uutgebreide bibliotheke.

J’ha zyn zeuns Dirk en Albrecht ook lêern schildern. Ip ’t ende van zyn leevn, ot ’n styf ziek was, hen ze zyn schildersgerief gekreegn en hèt 'n under verantwoordelik gesteld vo d'ofwerkienge van zyn werkn die nie voltooid woarn.

Je stierf in 1475 en j'is begroavn in de minderbroederskerke nie verre van zyn huus.

Zyn werk

Dieric Bouts komt chronologisch tusschn Petrus Christus en Hugo van der Goes.

’t Realisme en de monumentaliteit van de Vlamsche kunst woarn hem eign. Je liet hem inspireern deur Jan van Eyck en Rogier van der Weyden, mo je voegde der zyn eign creativiteit en visie, deur zyn interessante contactn, an toe.

Toch stound 'n verre van de nuchter-verstandelikke gêest van van Eyck en van ’t dramoatische van van der Weyden. Ingekêerdheid en e sfeer van stilte kenmerkn zyn werk. Je was surtout goed in taferêeln mè personages. Deur hem is Leuven belangryk gewordn in de geschiedenisse van de Vlamsche primitievn.

Zyn bekendste werkn zyn Het Laatste avondmaal en de Martelienge van den Hillign Erasmus, Sinte-Pieterskerke (Leuven) en de Gerechtigheid van keizer Otto , gemakt vo 't stadhuus in Leuven. 't Werk bestoat uut drie taferêeln: Het laatste ordeel, de vuurproef en de onthoofding. ’t Laatste Oordeel is te zien in de Musée Des Beaux - Arts in Rysel en de Vuurproef en d’ Onthoofding in de Keuninklikke Musea vo Schone Kunstn van België in Brussel.

Zyn latste werk: de Martelienge van Hippolytus, ca. 1470–1475 (Sint–Salvaterskathedroale Brugge), en d’Onthoofding woarn nie voltooid.

Ofbeeldiengn die ier by passn ku je vien in de categorie Dieric Bouts van Wikimedia Commons.